Παρασκευή 2 Μαρτίου 2012

Τα νερά που μας δίνουν ζωή

Τα νερά που μας δίνουν ζωή

Περιβαλλοντικό πρόγραμμα για τα υπόγεια νερά στην Πάρο, 2001-2002

Το εξώφυλλο της έκδοσής μας
Το σχολικό έτος 2002, καταρρακτώδεις βροχές δημιούργησαν σοβαρά προβλήματα, όχι μόνο στις μεγαλουπόλεις, αλλά και στις επαρχίες, όπου η άναρχη δόμηση των τελευταίων δεκαετιών έχει δημιουργήσει όλες τις προυποθέσεις ώστε κάθε φυσικό φαινόμενο να εξαλίσσεται σε αιτία τεράστιων καταστροφών.

Ήμουν δασκάλα στην Στ Δημοτικού, στο 2ο Δημοτικό Σχολείο Παρκοιάς. Με τους μαθητές μου, εξερευνήσαμε τους τρόπους με τους οποίους η φύση συγκεντώνει και διανέμει τα νερά. Τρόπους που  αν είχε πάρει υπόψη της πιό σοβαρά η ανθρώπινη δραστηριότητα, θα παρήγαγε  λιγότερο αυτοκαταστροφικά έργα και ιδέες.

Δημοσιεύω λίγα από τα κείμενα και τα έργα που ολοκλήρωσαν οι μαθητές μου στη διάρκεια αυτού του προγράμματος.


Ένας χάρτης που φτιάχτηκε με ομαδική δουλειά και επιτόπια παρατήρηση και καταγραφή




Ο Αη- Γιάννης, είναι ένα μοναστήρι χαμένο στο βουνά. Σε τόπο ιερό από τα αρχαία χρόνια, γιατί εκεί υπάρχει πηγή που αναβλύζει νερό. Πράγμα εξαιρετικά σπάνιο στα άνυδρα κυκλαδονήσια...







Και το 'επιμύθιο', σε κόμικ φτιαγμένο από έναν εντεκάχρονο μαθητή...



Ήρωες: Ποτάμι, βουνό, φυτά, δέντρα.

Επεισόδιο πρώτο:
Βουνό: Ποταμάκι, μέ έπιασε η μέση μου τόσα χρόνια που σε κουβαλάω
Ποταμάκι: Έ, τι να κάνω, αφού χωρίς εμένα δεν μπορεί να ζήσει τίποτα στον κόσμο;

Επεισόδιο δεύτερο.
Βουνό: Ωχ, βρέχει πολύ. Θα βαρύνει το ποταμάκι και πώς θα το σηκώνω;

Επεισόδιο τρίτο.
Βουνό: Α, τι ωραία! Δεν βρέχει πιά και το ποταμάκι θα μικρύνει και έτσι θα σηκώνω λιγότερο βάρος.
Ποταμάκι: Μη χαίρεσαι βουνό. Γιατί χωρίς εμένα τα φυτά θα ξεραθούν και άμα ξεραθούν θα φύγει όλο το χώμα από την πλάτη σου.





 Επεισόδιο τέταρτο:

Φυτά: Αχ, θα ξεραθούμε τώρα που το ποταμάκι θα στεγνώσει!
Βουνό: Αχ! τι ωραία! Τώρα το ποταμάκι ξεράθηκε εντελώς.
Φυτά: Τώρα που ξεράθηκε το ποταμάκι, εσύ βουνο χαίρεσαι..
Βουνό: Μα φυσικά. Γιατί τώρα δεν θα σηκώνω πιά τόσο βάρος
Φυτά: Ναι, αλλά τώρα δεν θα ζήσουμε εμείς, αλλά και τα χώματα που είχες πάνω σου θα φύγουν.

Βουνό: Τώρα που το σκέφτομαι, έχεις δίκιο. Εντάξει. Θα παρακαλάω να βρέξει για να ξαναζωντανέψει το ποταμάκι.

Επεισόδιο πέμπτο:

Φυτό: Παιδιά, παιδιά! Το ποταμα΄κι ξαναζωντάνεψε. Και θα μπορούμε να ζήσουμε!
Τώρα εσύ βουνό, θα ξαναζητήσεις να ξεραθεί το ποταμάκι;
Βουνό: Όχι


 Αυτή ήταν η ιστορία του ποταμού. ΤΕΛΟΣ

Υ.Γ. Σας έρεσε η ιστορία μου;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου