Κατοικιές....

Οι φωτογραφίες είναι από το 1986. Τα περισσότερα απ΄αυτά τα σπίτια δεν υπάρχουν πιά. Και αν υπάρχουν, είναι εντελώς μεταμορφωμένα από 'εργασίες συντήρησης'. Ένας τεράστιος πλούτος χαμένος. Για χρόνια νόμιζα, ότι κάποιοι, κάπου, έχουν ενδιαφερθεί ή πρόκειται να ενδιαφερθούν γι αυτά. Ερευνητικά, φωτογραφικά, νομοθετικά, κάπως τελος πάντων. Φαίνεται πως και πάλι νόμισα λάθος.
Ακόμα και όσοι έχουν νοιαστεί , κυρίως ξένοι φωτογράφοι, έχουν δει μόνο το αποτέλεσμα. Το απόλυτο δέσιμο με το λιτό περιβάλλον των νησιών, τις γλυκές σκιές από φως, την απλότητα της μορφής, τις φιλικές στον άνθρωπο διαστάσεις, το αφηρημένο σχήμα των φυτών που καλύπτουν τοίχους και καρεβατίνες.
Και όσοι προσπάθησαν να τα μιμηθούν, μιμήθηκαν μόνο την αποστραγκισμένη εικόνα: Το χρώμα και τα σχήματα.
Όμως αυτά τα σπίτια, ήταν χτισμένα με γνώση και εμπειρία που παραμένει σχεδόν μυστική. Η ομορφία τους δεν ωφείλεται στις χρωματικές επιλογές. Αλλά στην καθημερινή παρατήρηση αιώνων, στην οικονομία των διαθέσιμων υλικών, στην ανάγκη κάλυψης πραγματικών αναγκών επιβίωσης ,    μέσα σε ένα περιβάλλον ιδιαίτερο. Οι περισσότερες από τις αρχές που συναπαρτίζουν αυτό που σήμερα οναμάζεται 'βιοκλιματική αρχιτεκτονική' υπήρχαν ήδη σε απόλυτη εφαρμογή σε αυτά τα ταπεινά σπιτάκια, και διακρίνονται στα εναπομείναντα ερείπια τους, - για όσο καιρό ακόμα υπάρχουν και αυτά. Αλλά όχι μόνο. Εκτός από βιοκλιματικά, ήταν επίσης αντισεισμικά, αντιπλημμυρικά, μαγικά λειτουργικά, απόλυτα οικονομικά....